Bir Destanın Miladıdır 15 Temmuz!


Gurur duyduğum bir ülkem, gurur duyduğum insanlarım var çok şükür! Türklüğüyle gurur duymayan, kanı biraz olsun kaynamayan varsa çeksin gitsin buralardan! Zira bu cennet vatan onun gibilere göre değil. O ruhu yakalayamayanlara zulüm gibidir bu topraklarda yaşamak... Türk doğmak kolay ya Türk hissetmek her yiğidin harcı değil!

Tam bir sene evvel, günlerden 15 Temmuzdu. Hayatın koşuşturmacası içerisinde, çoğumuz, yine o sıradan günlerimizden birini yaşıyorduk. Taa ki o akşama kadar... O akşam kara bir bulut gibi çöktü üzerimize tüm hainler! Lakin gündüzü geceye çeviren Rabbim, o kara geceyi de güneşli günlere döndürecekti... Bilmiyorduk.. Ama... İnanıyorduk...

Yüzyıllarca dünyaya hükmetmiş bu milleti ayakta tutan güç buydu. 
İnanç! 
Bu topraklarda yaşanan her türlü acı hatıraya, hatalarımıza inat inancımızı koruyorduk daima... 

Türk;

 Cesurdu...
Yiğitti...
Kahramandı...
Anaydı, babaydı, dosttu, karındaştı...
Yoldaştı...
Zalimin en büyük düşmanı, mazlumun en büyük dostuydu...
Saygılıydı...
Vefakârdı...

Kucak açardı tüm insanlığa...
Zenci, beyaz, dinsiz, imansız demeden...
Kucak açardı kendinden olmayanlara...

Çünkü Yunus demişti ki: 
''Yaradılanı sev Yaradan'dan ötürü.''

Adil olmayı öğrenmişti Atalarından...
İnsana insanca davranmayı bellemişti...
Gaflete düşmüşlerden, zalimlerden olmamıştı hiçbir zaman...

Türk;

Napoleon'a:

''Bana Türklerden kurulu bir ordu verin, dünyayı fethedeyim.'' 
dedirten...

akla hayale sığmaz bir cesaretin timsali...
ben değil biz diyen...
gözünü kırpmadan, koşar adımlarla ölüme giden...
İmanına, geleneğine, göreneğine sahip çıkan...
Bir karış toprağı için yardan geçen, serden geçen...
Adam gibi adam, Kadın gibi kadın...
Önce vatanına sevdalı...

Bir destanın kahramanıdır!


Sizleri unutmadık koca yürekli insanlar!

Emsalsiz Kahramanlar!

Her birinizin ayrı yeri var yüreğimizde.

Siz; yukarıda yazdıklarıma olan inancımı kaybetmek üzereyken yetişmiş, umudusunuz bu memleketin.

Özgürce yaşıyorsak bugün vatanımızda...

Bir sebebi de sizlersiniz...

Şehit Ömer Halis Demir
Sen güzel insan...
Adın bugün her yerde yaşıyor.
Kaç çocuk senin ismini taşır bilir misin?
Ardında bıraktığın sevdiklerin ne gururludur şimdi...
Sen ki koca bir ülkenin gönlünü fethettin. 
Nur içinde yat!

Şehit Ayşe Aykaç
Güzel Anne, güzel Kadın...
Kur'an okuyarak, namaz kılarak çıktın evinden.
Helalleştin sevdiklerinle...
Şüphesiz koştun şehadetine...
Çünkü sen Nene Hatun'ların, Şerife Bacı'ların torunuydun...

 Şehit Abdullah Tayyip Olçok
Anasının kuzusu, temiz yüzlü bir vatan evladıydın...
Babanla beraber şehadet şerbetini yudumladın...
''Vatan sana canım feda'' diyerek kurşunların üzerine yürüdünüz baba oğul.

Siz ve adını anamadığım tüm şehitlerimiz...
Analarımız, babalarımız, dedelerimiz...
Rabbim sizlerden razı olsun...

Umut etmeye, inanmaya, güvenmeye, direnmeye devam.
Kanınızın yerde kalmaması için, evlatlarınız, sevdikleriniz için...
Bayrak için, toprak için...
Türk gençliği için...
Türk milleti için...

Bana düşen borcu ödemeye ve sizleri asla unutmamaya...
Yarınlara sizler gibi evlatlar yetiştirmeye...
And içerim!

''Vurulup tertemiz alnından uzanmış yatıyor;
Bir hilal uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor.''

Mehmet Akif ERSOY











2 yorum:

  1. Çok şükür biz kazandık son kale düşmedi Elhamdülillah. Yazdıklarınıza canı gönülden katılıyorum. Elinize sağlık

    YanıtlaSil

Bu Blogda Ara

BUMERANG

Bumerang - Yazarkafe

BLOG SÖZLÜK

blog sözlük
Blogger tarafından desteklenmektedir.